من به گوش تو سخنهای نهان خواهم گفت (مولانا)

من غلام قمرم ، غیر قمر هیچ مگو

پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگوسخن رنج مگو ، جز سخن گنج مگوور از این بی خبری رنج مبر ، هیچ مگو

دوش دیوانه شدم ، عشق مرا دید و بگفت

آمدم ، نعره مزن ، جامه مدر ،هیچ مگو

گفتم :ای عشق من از چیز دگر می ترسم

گفت : آن چیز دگر نیست دگر ، هیچ مگو

من به گوش تو سخنهای نهان خواهم گفت

سر بجنبان که بلی ، جز که به سر هیچ مگو

قمری ، جان صفتی در ره دل پیدا شد

در ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگو

گفتم : ای دل چه مه است این ؟ دل اشارت می کرد

که نه اندازه توست این بگذر هیچ مگو

گفتم : این روی فرشته ست عجب یا بشر است ؟

گفت : این غیر فرشته ست و بشر هیچ مگو

گفتم : این چیست ؟ بگو زیر و زبر خواهم شد

گفت : می باش چنین زیرو زبر هیچ مگو

ای نشسته در این خانه پر نقش و خیال

خیز از این خانه برو ، رخت ببر، هیچ مگو

گفتم : ای دل پدری کن ، نه که این وصف خداست ؟

گفت : این هست ولی جان پدر هیچ مگو