صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنها ترم
بیا تا برایت بگویم چه قدر تنهایی من بزگ است
و تنهایی من
شبیخون حجم تو را پیش بینی نمی‌کرد .............
سهراب سپهری